Niets is wat het lijkt... Beretta / Maranatha
Door: Richard
Blijf op de hoogte en volg Puck, Bob, Sepp, Richard en Leonie
16 Februari 2015 | Zuid-Afrika, Acornhoek
Vanochtend ging om half zes de 'bushwekker'. Vanuit mijn bescheiden kamer kijk ik over het zwembad naar struikenrand, op een kleine Dyka na is het rustig buiten de lodge. De uitvalsbasis van Spring of Hope is geweldig, er zijn op dit moment geen gasten dus tijd genoeg voor overleg, bijpraten en het delen van verhalen. Annekim kent voor mijn gevoel iedereen en weet overal de weg. Afrika begint echt haar thuisland te worden en het staat haar goed.
Vanochtend zijn we eerst naar Beretta Primary school gereden. Buiten het hek viel het ons al op dat de kinderen druk bezig waren met het verzamelen van zwerfvuil. Helaas was Lynette nergens te vinden, ook de staff had geen idee, ze moest er toch echt zijn. Ondertussen lopen Kim en ik een rondje door de verwilderde moestuin en we vragen ons af wat hier heeft plaatsgevonden. De bedden zijn zo goed als verdwenen en overal staat het onkruid hoog. Her en der wordt een hoekje opgeknapt, al wat rest is een basis van enorme fruit en notenbomen. Of...
Als we achter in de tuin staan horen we een vertrouwt geluid, Lynette deelt de lakens uit!
Met een stevige omhelzing stuiten we elkaar in de armen,; 'It's good you are here Richard'. Ze exuseerd zich, ze was even buiten het hek met de kinderen het zwerfvuil aan het verzamelen... Hoe kan het ook anders. Het duurt een half uurtje en dan zijn we als vanouds met Lynette op strooptocht door de tuin. Ieder hoekje en gaatje heeft een plan en een betekenis, niets is wat het lijkt.
Er is door de droogte een groot tekort aan 'seedlings'. En door de extreme warmte de afgelopen tijd is watergeven een onmogelijke opgave. Voor mij vallen alle puzzelstukjes op zijn plek, door de bodem bedekt te laten neemt de verdamping af en blijft het vocht langer in de bodem. Precies dat is het plan.
Samen lopen we naar een klaslokaal achter in de moestuin. Tafeltjes en stoeltjes staan onder een bladerdak tussen de fruitbomen en in de schaduw is het goed vertoeven. Hier leren de kinderen over permaculture, hier neemt Lynette de kinderen af en toe mee naartoe. Lesgeven zit in haar bloed en al doet ze dat officieel niet meer, ze kan gewoon niet anders.
We maken de afspraak dat ik de Seedlings (kleine plantjes) zal verzorgen en zij zorgt met de kinderen dat er voldoende bedden plantklaar zijn.
Welkom in Afrika waar de eerste planten pas over een maand leverbaar zijn. Zoals Lynette al vertelde, amper planten te krijgen terwijl de vraag ernaar enorm is.
Omdat handel ons nu eenmaal in het bloed zit pakken Kim en ik samen even door. Hoe fijn is het om samen te werken en wat geeft het een rust dat Kim de weg weet.
Al snel vinden we een kweker die heerlijk op zijn blote voeten door zijn 'tuincentrum' loopt, klanten heeft hij nodig maar ze moeten hem niet te veel storen. Ik mag de man direct...
We slaan spijkers met koppen, we hebben een hele mooie aanvoerlijn gevonden die een prachtig sortiment kan leveren in grote aantallen met slecht 2 dagen levertijd. Kat in het bakkie!
Van Beretta rijden we naar de Maranatha creche. Het terrein en het gebouw zijn naar onze maatstaven rijp voor de sloop. Binnen zitten op de grond (er zijn slecht twee kleden en geen stoelen of tafels) een stuk of 15 dreumessen die stuk voor stuk om op te vreten zijn. Streng en liefdevol opgevangen door een begeleidster. Het hutje heeft onlangs toegang tot water gekregen via Spring of Hope. Het maakt hier echt een verschil. Op het terrein van ongeveer 3000m2 staat 1 boom, de rest is gras. Naast de boom staat de nieuwe waterkraan met schoon drinkwater. Een mooie plek om een kleine moestuin te starten. Om te beginnen ontbreek het aan alles. Samen met annekim gaan we de komende dagen plannen maken, lange termijn plannen waarin een blauwdruk wordt gegeven hoe ze het zelf kunnen realiseren. Het is allemaal nog wat vroeg maar nu lijkt al duidelijk dat Beretta de stabiele uitvalsbasis zal blijven. Lead by example!
Als we weglopen bij Maranatha staan de kinderen samen met een bal de klooien. Met zo weinig tevreden kunnen zijn, we kunnen er nog heel veel van leren.
Vanochtend zijn we eerst naar Beretta Primary school gereden. Buiten het hek viel het ons al op dat de kinderen druk bezig waren met het verzamelen van zwerfvuil. Helaas was Lynette nergens te vinden, ook de staff had geen idee, ze moest er toch echt zijn. Ondertussen lopen Kim en ik een rondje door de verwilderde moestuin en we vragen ons af wat hier heeft plaatsgevonden. De bedden zijn zo goed als verdwenen en overal staat het onkruid hoog. Her en der wordt een hoekje opgeknapt, al wat rest is een basis van enorme fruit en notenbomen. Of...
Als we achter in de tuin staan horen we een vertrouwt geluid, Lynette deelt de lakens uit!
Met een stevige omhelzing stuiten we elkaar in de armen,; 'It's good you are here Richard'. Ze exuseerd zich, ze was even buiten het hek met de kinderen het zwerfvuil aan het verzamelen... Hoe kan het ook anders. Het duurt een half uurtje en dan zijn we als vanouds met Lynette op strooptocht door de tuin. Ieder hoekje en gaatje heeft een plan en een betekenis, niets is wat het lijkt.
Er is door de droogte een groot tekort aan 'seedlings'. En door de extreme warmte de afgelopen tijd is watergeven een onmogelijke opgave. Voor mij vallen alle puzzelstukjes op zijn plek, door de bodem bedekt te laten neemt de verdamping af en blijft het vocht langer in de bodem. Precies dat is het plan.
Samen lopen we naar een klaslokaal achter in de moestuin. Tafeltjes en stoeltjes staan onder een bladerdak tussen de fruitbomen en in de schaduw is het goed vertoeven. Hier leren de kinderen over permaculture, hier neemt Lynette de kinderen af en toe mee naartoe. Lesgeven zit in haar bloed en al doet ze dat officieel niet meer, ze kan gewoon niet anders.
We maken de afspraak dat ik de Seedlings (kleine plantjes) zal verzorgen en zij zorgt met de kinderen dat er voldoende bedden plantklaar zijn.
Welkom in Afrika waar de eerste planten pas over een maand leverbaar zijn. Zoals Lynette al vertelde, amper planten te krijgen terwijl de vraag ernaar enorm is.
Omdat handel ons nu eenmaal in het bloed zit pakken Kim en ik samen even door. Hoe fijn is het om samen te werken en wat geeft het een rust dat Kim de weg weet.
Al snel vinden we een kweker die heerlijk op zijn blote voeten door zijn 'tuincentrum' loopt, klanten heeft hij nodig maar ze moeten hem niet te veel storen. Ik mag de man direct...
We slaan spijkers met koppen, we hebben een hele mooie aanvoerlijn gevonden die een prachtig sortiment kan leveren in grote aantallen met slecht 2 dagen levertijd. Kat in het bakkie!
Van Beretta rijden we naar de Maranatha creche. Het terrein en het gebouw zijn naar onze maatstaven rijp voor de sloop. Binnen zitten op de grond (er zijn slecht twee kleden en geen stoelen of tafels) een stuk of 15 dreumessen die stuk voor stuk om op te vreten zijn. Streng en liefdevol opgevangen door een begeleidster. Het hutje heeft onlangs toegang tot water gekregen via Spring of Hope. Het maakt hier echt een verschil. Op het terrein van ongeveer 3000m2 staat 1 boom, de rest is gras. Naast de boom staat de nieuwe waterkraan met schoon drinkwater. Een mooie plek om een kleine moestuin te starten. Om te beginnen ontbreek het aan alles. Samen met annekim gaan we de komende dagen plannen maken, lange termijn plannen waarin een blauwdruk wordt gegeven hoe ze het zelf kunnen realiseren. Het is allemaal nog wat vroeg maar nu lijkt al duidelijk dat Beretta de stabiele uitvalsbasis zal blijven. Lead by example!
Als we weglopen bij Maranatha staan de kinderen samen met een bal de klooien. Met zo weinig tevreden kunnen zijn, we kunnen er nog heel veel van leren.
-
16 Februari 2015 - 17:39
Michiel:
Ha Richard,
Bedankt voor het delen van deze ervaringen. Wat mooi dat jullie (samen) een Afrikaanse aanvoerlijn hebben gevonden. -
16 Februari 2015 - 17:45
Henny:
Nou, je weet waarvoor je gekomen bent. Je eerste visite plaatje heb je al weer afgegeven.
Wel lekker bijgeslapen zeker? -
16 Februari 2015 - 18:27
Leonie Sepp Bob En Puck:
have fun xxx -
16 Februari 2015 - 20:01
Mirjam Blakmoor:
"Klanten heeft hij nodig maar ze moeten hem niet te veel storen. Ik mag de man direct" Het is een feestje om te lezen! Je haalt ver weg dichtbij. -
17 Februari 2015 - 11:32
Jo Egberts:
En je waant je zo in Zuid-Afrika...heerlijk Richard, dat je me zo kunt meenemen op je reis en missie om de grootse plannen vanuit je hart te volbrengen! Fantastisch!!! Ik ben fan!!! -
18 Februari 2015 - 10:53
Groep 7/8 OBS De Meent:
Hoi Richard,
We hebben jouw verslagen gelezen!
De verhalen inspireren ons.
Hoe warm is het nu in Zuid Afrika?
Vast heel warm denken we.
Heb je de Big Five al gespot?
Jammer dat we niet mee mochten...
In ieder geval de groeten van Sepp!
Veel succes met al het werk daar!
Nog veel plezier in Afrika
en de groeten van groep 7/8 van OBS De Meent uit Maarn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
