Sitting on top of the world
Door: Richard
Blijf op de hoogte en volg Puck, Bob, Sepp, Richard en Leonie
24 Februari 2015 | Zuid-Afrika, Acornhoek
Vanochtend had ik Lynette aan de telefoon. Ze belde om nogmaals iedereen te bedanken voor alles wat we doen. Hoewel ze ons geen dank verschuldigd is komt het uit de grond van haar hart.
Terwijl ik met Lynette zit te praten rijdt Kim de auto bergop, we verruilen vandaag het laagland voor de hoogvlakte.
Het is een klein uurtje rijden naar een plek waar alleen de locals komen. De weg er naartoe redden we niet zonder de 4x4 aandrijving en de uitzichten zijn adembenemend. Minstens zo belangrijk, boven is het 10 graden koeler, de 28 resterende graden voelen nog steeds pittig aan...
Het is een heldere dag en we kunnen het hele werkgebied overzien. Miljoenen jaren geschiedenis zijn leesbaar in het landschap. Terwijl we vanaf de stijlrand de overgang naar het laagland overzien vertel ik Kim waar de rijke gronden liggen en hoe het landschap door millennia heen is gevormd. Al snel ontdekken we een patroon. De rijke gronden zijn in bezit van de rijke boeren. De citrusplantages in de koele, rijke en veel nattere gebieden in de bergdalen. Waar de rivier de Blyde uitspoelt in het laagland liggen de graslanden die 24 uur per dag! beregend worden.
De druk van het grondwater is hier hoog zodat pompen minder moeite kost en bronnen minstens het 10 voudige aan water kunnen leveren in vergelijking met de communities.
Verder weg van het vruchtbare gebied de lodges en de wildparken. Voorzien van eigen landingsstrip en met de nog weinig watervoerende rivieren en een paar kleine meren interessant gebied voor de toerist.
Verder landinwaarts neemt de begroeiing af en wordt de groene kleur van begroeiing steeds een beetje grijzer. Het gebied is een wirwar van kleine huisjes die met de rondingen van het landschap meebewegen.
Als ik Kim vraag welk gebied het meest verstorend is in het landschap moeten we lachen, de landbouw heeft het gebied onherstelbaar beschadigd. Leve de vooruitgang!
Vanaf de stijlrand kijken we op de restanten van apartheid. Vanaf hier zien we waarom de problemen in de communities zo moeilijk oplossen. Het geeft heel veel inzicht en zet aan het denken. Het is zo makkelijk om te oordelen dat deze mensen harder moeten werken. Het is zo makkelijk om te oordelen dat ze met te veel zijn. Het is zo makkelijk oordelen vanuit onze luie stoel of met onze rijk gevulde koelbox op de top van een berg.
Afrika, waar alles anders is dan het lijkt. Afrika waar de nog steeds blanke boer 50% van het grondwater over zijn grasland beregend en wij ons afvragen of de zwarte bevolking wel zoveel water nodig heeft. Je zou je kapot schamen.
Wat we de afgelopen twee dagen hebben gedaan is ongelofelijk waardevol. We vragen ons af welke rol we innemen en of hulpverlening niet veel meer stukmaakt dan het oplost. We komen mooie initiatieven tegen die al hele lang werken en hun vruchten afwerpen. We komen ook dingen tegen waarbij het knuffelgehalte hoog is en men het liefst ziet dat de zwarte bevolking zich lekker onderdanig opstelt en vooral niet vergeet om dankjewel te blijven zeggen. Het is een rare wereld waar de beste gronden in bezit blijven van rijke boeren en lodgehouders die op hun beurt een deel van de winst terug laten vloeien naar de communities. En dit zijn oprecht mooie initiatieven!
Er zal nog wel een paar honderd jaar voor nodig zijn om het iets eerlijker te maken, wat eerlijkheid dan ook mag zijn.
Het overzicht, de plek en de miljoenen jaren oude formaties zetten je weer even met de voeten op de grond. We zijn slechts stofjes op de aarde, stofjes die hun eigen keuzes maken.
We zijn er al een tijdje uit,de essentie van hetgeen we nu doen niets meer is dan het nastreven dat: “Ieder mens in zijn of haar leven minimaal één eerlijke kans krijgt om een vrije keuze te mogen maken.”
Hoe simpel dit voor ons lijkt, dat is hier echt geen vanzelfsprekendheid.
De afgelopen week hebben we zeker mensen bereikt die weer een beetje vertrouwen hebben in de toekomst. Mensen die zich gezien en gehoord voelen en dat bevestigd zien met woorden en daden. Die daden hebben veel van jullie mogelijk gemaakt. Die woorden komen voort uit een vertrouwen om jezelf te kunnen en mogen zijn.
De cirkel is rond; Ti tsembi we n'wini, geloof in jezelf.
Terwijl ik met Lynette zit te praten rijdt Kim de auto bergop, we verruilen vandaag het laagland voor de hoogvlakte.
Het is een klein uurtje rijden naar een plek waar alleen de locals komen. De weg er naartoe redden we niet zonder de 4x4 aandrijving en de uitzichten zijn adembenemend. Minstens zo belangrijk, boven is het 10 graden koeler, de 28 resterende graden voelen nog steeds pittig aan...
Het is een heldere dag en we kunnen het hele werkgebied overzien. Miljoenen jaren geschiedenis zijn leesbaar in het landschap. Terwijl we vanaf de stijlrand de overgang naar het laagland overzien vertel ik Kim waar de rijke gronden liggen en hoe het landschap door millennia heen is gevormd. Al snel ontdekken we een patroon. De rijke gronden zijn in bezit van de rijke boeren. De citrusplantages in de koele, rijke en veel nattere gebieden in de bergdalen. Waar de rivier de Blyde uitspoelt in het laagland liggen de graslanden die 24 uur per dag! beregend worden.
De druk van het grondwater is hier hoog zodat pompen minder moeite kost en bronnen minstens het 10 voudige aan water kunnen leveren in vergelijking met de communities.
Verder weg van het vruchtbare gebied de lodges en de wildparken. Voorzien van eigen landingsstrip en met de nog weinig watervoerende rivieren en een paar kleine meren interessant gebied voor de toerist.
Verder landinwaarts neemt de begroeiing af en wordt de groene kleur van begroeiing steeds een beetje grijzer. Het gebied is een wirwar van kleine huisjes die met de rondingen van het landschap meebewegen.
Als ik Kim vraag welk gebied het meest verstorend is in het landschap moeten we lachen, de landbouw heeft het gebied onherstelbaar beschadigd. Leve de vooruitgang!
Vanaf de stijlrand kijken we op de restanten van apartheid. Vanaf hier zien we waarom de problemen in de communities zo moeilijk oplossen. Het geeft heel veel inzicht en zet aan het denken. Het is zo makkelijk om te oordelen dat deze mensen harder moeten werken. Het is zo makkelijk om te oordelen dat ze met te veel zijn. Het is zo makkelijk oordelen vanuit onze luie stoel of met onze rijk gevulde koelbox op de top van een berg.
Afrika, waar alles anders is dan het lijkt. Afrika waar de nog steeds blanke boer 50% van het grondwater over zijn grasland beregend en wij ons afvragen of de zwarte bevolking wel zoveel water nodig heeft. Je zou je kapot schamen.
Wat we de afgelopen twee dagen hebben gedaan is ongelofelijk waardevol. We vragen ons af welke rol we innemen en of hulpverlening niet veel meer stukmaakt dan het oplost. We komen mooie initiatieven tegen die al hele lang werken en hun vruchten afwerpen. We komen ook dingen tegen waarbij het knuffelgehalte hoog is en men het liefst ziet dat de zwarte bevolking zich lekker onderdanig opstelt en vooral niet vergeet om dankjewel te blijven zeggen. Het is een rare wereld waar de beste gronden in bezit blijven van rijke boeren en lodgehouders die op hun beurt een deel van de winst terug laten vloeien naar de communities. En dit zijn oprecht mooie initiatieven!
Er zal nog wel een paar honderd jaar voor nodig zijn om het iets eerlijker te maken, wat eerlijkheid dan ook mag zijn.
Het overzicht, de plek en de miljoenen jaren oude formaties zetten je weer even met de voeten op de grond. We zijn slechts stofjes op de aarde, stofjes die hun eigen keuzes maken.
We zijn er al een tijdje uit,de essentie van hetgeen we nu doen niets meer is dan het nastreven dat: “Ieder mens in zijn of haar leven minimaal één eerlijke kans krijgt om een vrije keuze te mogen maken.”
Hoe simpel dit voor ons lijkt, dat is hier echt geen vanzelfsprekendheid.
De afgelopen week hebben we zeker mensen bereikt die weer een beetje vertrouwen hebben in de toekomst. Mensen die zich gezien en gehoord voelen en dat bevestigd zien met woorden en daden. Die daden hebben veel van jullie mogelijk gemaakt. Die woorden komen voort uit een vertrouwen om jezelf te kunnen en mogen zijn.
De cirkel is rond; Ti tsembi we n'wini, geloof in jezelf.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
