Kennis delen

Gisteravond ging het los. Het was in de namiddag al een beetje bewolkt en tegen de tijd dat we naar bed gingen begon het serieus te donderen en voorzichtig te spetteren. Het duurde nog geen half uur voordat we rechtop is ons bed zaten. Met een enorme klap sloeg de bliksem niet ver van ons in. De zware regenbuien gaan gepaard met een enorme hoeveelheid aan bliksem en donder. De zware regen zijn hier meer dan welkom maar het is echt iets anders dan wij in ons kikkerlandje gewent zijn.
De volgende ochtend regende het nog en dat is met het oog op de workshop in de open lucht niet echt handig.

Als we wegrijden is onze witte auto al snel veranderd in een camouflage voertuig. Diepe plassen op de dirtroads die nu echt dit zijn. We glijden en glibberen door de bagger naar Acornhoek en we hebben lol.

De workshop gaat doorgang vinden bij Berreta en het duurt door de vele problemen met de wegen een uur langer voor de mensen er zijn.
We vieren het feestje met de mensen die er zijn want voor sommige is het onmogelijk om Beretta te bereiken.

Na de introductie van Try, Leanette, nogmaals Try, gemeenschappelijk gebed, Leanette en Try...krijg ik het woord. Althans...Try pakt het nog even terug... Maar uiteindelijk is om half 11 de vloer eindelijk voor mij.
Ik vertel mijn verhaal over permaculture, leg uit hoe planten groeien en welke levende organismen verantwoordelijk zijn voor de opname van de voedingsstoffen. Daar in die aarde onder onze voeten is een oorlag aan de gang dat over niets anders gaat dan eten en gegeten worden. 1miljard bacterieen op een theelepeltje grond gaan 24 uur per dag hun gang in het vrijmaken van voedingsstoffen.
Uiteindelijk begint alles met de plant en zo gaat het al 2.5 miljard jaar zonder noemenswaardige problemen. Pas de laatste eeuwen wordt het lastig doordat de mens zich verder 'ontwikkeld' en in veel gevallen denk het wat beter te weten dan de natuur.
Alle denkbare problemen in de moestuin zijn terug te herleiden naar menselijke activiteiten.
Na dit theoretische deel hebben we vooral doorgepakt op dat wat er is. Wat zijn de problemen waar de mensen nu tegenaan lopen en op welke manier kan je met je zintuigen problemen herkennen.

Wat opvalt is dat de mensen hier door de bank genomen graag willen dat iemand verteld wat ze moeten doen. Zelf nadenken zit eigenlijk niet in het schoolsysteem en de cultuur en dat is in dit (en vele andere gevallen) een probleem. Permaculture moestuinieren gaat vooral over het zelfsmerend vermogen van de beheerders. Problemen herkennen en denken in oplossingen.
Vrijwel alle problemen in de moestuinen zijn terug te voeren naar plagen van insecten. Dat klopt ook omdat het permacuture principe vooral bovengronds word doorgevoerd maar men heeft gewoon geen kennis van de processen in de bodem.

Maar goed, daar is vandaag iets in veranderd en zo te zien is er bij veel beheerders van de tuinen wel een kwartje gevallen. Na een ruim uur intensief informatie verwerken was het duidelijk dat de koek bij de toehoorders wel op was. Het heeft geen zin om nog meer informatie te zenden.

Vervolgens sluiten we de workshop en ook dat duurde nog een flink uurtje met Try. De afsluitende samenzang wil ik jullie niet onthouden en voegen we in een filmpje toe.

Al met al een mooie dag waarin ook pijnlijk duidelijk werd dat Leanette op eenzame hoogte staat als het gaat om kennis en het oplossen van problemen.
Morgen gaan we met de tuin van Leanette aan de gang en zetten we de lijnen van de tekening uit in het terrein van de permaculkture community garden.
Weer een stap dichter bij de afronding van een bijzonder zinvol bezoek.