Alles valt samen

Vanochtend zijn we weer begonnen op de Berreta school. Na drie jaar weer een weerzien met Try en Moses. Try is nu in dienst bij Spring of hope en Moses is de directeur van de Berreta school. Natuurlijk is Leanette ook aanwezig.
We hebben serieus met elkaar aan tafel gezeten om te praten over het nieuw op te richten permaculture centrum.

Als snel lukt het om ter zake te komen. Deze mensen wordt gevraagd een permaculture tuin van 3 ha. van de grond op te trekken.
Als snel zijn we eruit dat dit een vak is en niet iets om 'er even bij te doen'. Wel is het prettig dat het inrichten van terreinen met deze afmeting nu net mijn vak is. Er gaat een zucht van verlichting door de kamer als er ineens een oplossing voor een liefdadigheidsvraagstuk ter tafel komt.

Try, Leanette en Moses verrassen ons positief als we doorvragen over de manier waarop er met veel te weinig capabele mensen een nieuwe tuin van 3 ha gemaakt gaat worden en de vele nieuwe moestuinen bij de scholen bediend worden van zorgvuldige begeleiding. Wat kunnen we ons toch maar weer vergissen in de visie van de lokale bevolking. Iedere keer zie ik het weer gebeuren als je maar doorvraagt.
Groot kado is dat de sfeer open was. We zaten als volstrekt gelijkwaardig partners met elkaar aan tafel en voor heel veel mogelijke problemen was op voorhand goed nagedacht. Het was duidelijk dat we een stapje verder zijn gekomen in het delen van mens tot mens. De reis lijkt hierin nu al geslaagd.

Daarnaast hebben we ingezoomd op het plan van Spring of Hope om groente te verbouwen voor de lodges. Ik vind het een erg slecht plan omdat men op bestelling groeten en fruit van uitmuntende kwaliteit moet leveren. Dat gaat stress geven omdat deze mensen geen ervaring hebben met het kweken van deze westerse producten en deze producten ook erg slecht groeien in dit deel van Afrika.
Het is duidelijk dat er binnen de permaculture tuin een verdienmodel wordt gezocht om terug te laten vloeien naar de lokale bevolking. De intentie is zuiver maar de bedrijfsvorm in onze beleving niet handig. Bob voegt toe wat de unieke waarde van deze moestuin is en dat het veel winstgevender kan zijn om de toeristen van de lodges te voorzien van rondleidingen en de mogelijkheid wat kleine beetjes fruit of noten te kopen.
De essentie blijft hierdoor dat de vitamines en vezels in de buiken belanden van de kwetsbare mensen die het nodig hebben.
Moses en Leanette zijn erg betrokken bij de kerk en vanuit deze kerkelijke gedachte willen ze graag de wezen en eenzame ouderen helpen om in hun onderhoud te kunnen voorzien. Gewoon een keer een kooltje of een mango afgeven bij oma en vragen hoe het met haar gaat.
Op deze manier snijdt het mes aan meerdere kanten.

Van Try, Leanette en Moses veel enthousiasme over het plan om op een andere manier geld te verdienen en Bob gaat dit de komende dagen uitwerken.

Ik ga beginnen met het ontwerpen van de 3 ha grote moestuin. Volgens permaculture principes en met maatwerk voor het terrein. Het wordt pijnlijk duidelijk dat deze kennis er gewoon niet is en dat deze mensen met een enorme last zijn opgezadeld. Eerst ga ik dit met mijn kennis repareren en gaan we gezamenlijk het terrein ontwerpen en invullen. Geen mens denkt na over alternatieve oplossingen voor waterstromen tijdens de grote regens of over een aantal parkeerplekken voor bezoekers. Vanuit de Nederlandse tuingeschiedenis zijn in het verleden talloze praktische oplossingen uitgevonden die te simpel voor woorden zijn maar uitstekend werken.

Planten kan ik niet invullen omdat ik deze specifieke kennis niet heb.
Maar hierin hebben we met Leanette de nodige kennis aan boord. Wel kan ik een plan van aanpak schrijven waarin op hoofdlijnen 25 jaar vooruit wordt gedacht.

Zo zijn we ineens op onze plek.
Ik ga mijn vak uitoefenen en Bob gaat zich richten opa de economische stromen.
Later koppelen we dit terug naar Spring of Hope en dat zal hopelijk net als de vorige keer met de nodige zelfreflectie ontvangen worden.

Volgende week staan er twee workshops op het programma, een voor 48 mensen en de tweede voor 36 mensen. Uit de wijde omtrek komen de medewerkers van de moestuinen van de diverse scholen. Wat Annekim en ik 3 jaar geleden geïnventariseerd hebben is uitgegroeid tot een vruchtbare samenwerking tussen diverse scholen.
Dat is toch prachtig.