We won't spare the horses...

Daar zit ik dan , te schrijven met de geleende laptop van Olav in Nsele. Het is al met al een behoorlijke reis geweest. Amsterdam / Frankfurt veliep voorbeeldig, geland in Frankfurt was er nog 20 minuten om te starten met boarden op de inmense A380 naar Johannesburg. Gelukkig stapte ik bij exit A 15 uit waarna ik bij Z62 kon boarden voor de volgende vlucht, even keer ik om me heen op zoek naar de verborgen camera, helaas dit was bittere ernst. En hoe mooi het vliegveld er uit mag zien als je er zo af en toe een keer langs mag scheuren op de autobahn, van binnen is het duits in het kwadraat, sterker de oostduitsers zijn ingehuurd voor de aankleding. Ook de meeste passagiers zijn Duits en dat staat bij een nachtvlucht garant voor weersinwekkend gerochel en gehoest. Ik hou het voorlopig toch maar bij KLM.

We landen puntlich op Johannesburg waar de aardige dame aan de bali op Schiphol mijn bagage direct doorlabelde naar Hoedspruit, hb ik daar ook geen zorgen meer om... Toch maar effe checken, en ja hoor, daar gaat mij koffertje op de lopende band voorbij. Snel van de band afgeplukt en meegenomen naar de volgende vlucht. Aan alles is te merken dat dit Afrika is, mensen worden betaald om aanwezig te zijn en het gaat allemaal op het dooie gemakkie, maar ja... wie is er nu eigenlijk gek?

Het is nog twee uur wchten voor de vlucht naar Hoedspruit gaat vertrekken, ik ben moe maar het is gelukkig nog maar en uurtje vliegen naar de eindbestemming. Alswe in de lucht zitten maakt de motor wel erg veel geluid en met een prachtige sight seeing over johannesburg keren we met dezelfde vaart weer terug. Deze is kapot.
Een uur later zitten we aan boord van optie 2 waar een nieuw piloot zich nogmaals namens de luchtvaartmaatschappij verontschuldigd voor het oponthoud. Er rold eenbevrijdende lach doo het vliegtuig als de piloot aankondigd wel wa tijd in te willen halen en zit dit krcaht bij met de legendarische woorden, We won't spare the horses. we vliegen het in 40 minuten, waar ik na aankomst nog een half uur op de huurauto mag wachten.

ik besluit de snelste route naar Nsele te nemen, Tom weet de weg nog, na het inladen van de kaart Zuid Afrika kies je gewoon de optie thuis.
De laatste 2 kilometer duren een half uur omdat ik steeds weer stop om naar de giraffen en de koedoes te kijken. Het is veel groener dan het in de winter was maar het ruikt waar ouderwets lekker.
Straks gaan we eten, waarschijnlijk iets met kaas.
Morgen naar Beretta maar vanacht eerst proberen bij te slapen, van de buren zal ik geen last hebben want voorlopig be ik de enige.