Just a Lucky day.

Vanmorgen heb ik afgesproken om samen met Lynette in de moestuin te werken. De scholen hebben vakantie en er is tijd genoeg om alle plannen door te nemen. We spreken af om rond 8.30 uur te beginnen en Spoon zal ons om een uur of 10 komen versterken. Spoon heeft altijd een iets langere nachtrust nodig omdat hij in de groei van zijn leven is..of zo...

Als we deze ochtend om 7.15uur bij Nsele gezamelijk aan de onbijttafel zitten gaan de gesprekken al snel over de projecten, Olav en Stephanie zijn enthousiast geworden en denken de hele tijd met me mee. Het is mooi om te zien hoe twee schijnbaar verschillende werelden elkaar aanvullen met de gezamelijke intentie om gewoon te gaan doen wat er gedaan moet worden. Morgen zal ik een interactieve lezing verzorgen voor Spoon's klas van 40 kinderen op de Mozus Highschool. Olav vraagt of er een mogelijkheid is dat hij erbij komt zitten, hij wil me nu eindelijk wel eens aan het werk zien. Door Lynete en Spoon komen er lokaal in een verrassend tempo dingen op gang en dat verbaasd iedereen, inclusief mijzelf.

Door de gesprekken bij Nsele ( en vooral de de fantastische vergezichten onderweg) kom ik pas om 9 uur aan bij de Beretta school. Bij de school wacht een groep van tien kinderen die Lynette helpen in de moestuin. Lynette heeft een aantal kinderen die regelmatig werken in de moestuin opgetrommeld omdat zij vindt dat dit een unieke kans is om van mij te kunnen leren. Gezamelijk ontfermen we ons over de tomaten en ik leer de kinderen over het opbinden, snoeien, dieven en het bodemleven. Op mijn beurt leer ik hoe snel deze kinderen het oppakken, zeker als je natuurlijke proces verpakt in een verhaal over leiderschap. Ondertussen laat ik zien hoe je omgaat met een schep, hark en riek en op welke manier je met een oude tak een tomatenplant kan opbinden. Creatief omgaan met dat wat er is, zoeken naar oplossingen inplaats van de problemen te benadrukken. Het blijkt slechts de start van een enerverende dag.

Rond elf uur komt Spoon boven water en een half uur later is hij weer vertrokken voor iets dringends bij de Highschool, "I'll be back in an hour Rich." Samen met de inmiddels geariveerde onderdirecteur en vrijetrappen specialist (voetbal vorig jaar) Mozus planten we een aantal vakken met zaailingen. Ondertussen is Sepp's Afrikaanse lerares Daphne langsgekomen en komen de vrijwilligers van de bibliotheek gedag zeggen. Lynette is zo trots als een pauw en niet stil te krijgen, het is heerlijk om hier te zijn. Tijdens het planten besluit ik dat we hier iemand missen, ik leg de planten weg en vertel Lynette dat ik Lucky ga bezoeken en als het kan meenemen omdat hij Spoon moet ontmoeten, deze twee helden kunnen zoveel voor elkaar betekenen.

Een half uur later ontmoet ik Lucky en het is geweldig. Ik bewonder zijn smartshop, de dieren, de graven van zijn familie achter het huis en zijn moestuin. Het leven is lastig voor Lucky en hij heeft moeilijkheden om alles wat hij van Alan en Sarah heeft geleerd in zijn dagelijks leven in te passen. Lucky praat over natuur en de rol die mensen erin spelen, de veranderingen die tot stand moeten komen en de moeilijkheden daarbij en daarnaast gewoon de enorme behoefte weer eens een normaal inhoudelijk gesprek te kunnen voeren. Nadat ik 100 lollies in zijn Smartshop heb gekocht gaan we samen naar Berettta om Spoon en Lucky met elkaar in contact te brengen.

Aangekomen op beretta zijn Spoon en Lynette met 12 kinderen van de Highschool aan het praten in de moestuin. Lynette kijkt naar ons en als een oorkaan klinkt een oorverdovend "LUCKYYYYY" door de moestuin en de vere omgeving. Lucky straalt zoals alleen hij stralen kan.
Spoon en Lucky maken direct afspraken en zitten op hetzelfde level terwijl de kinderen door worden Lynette gegijzeld, ze krijgen een rondleiding door de moestuin, die voor sommige wel erg lang duurt.

Uiteindelijk verlos ik de groep van de onstuitbare Lynette en besluiten we gezamelijk ondereen boom te gaan zitten om te praten, praten met een steen. Omdat we proberen te bouwen pak ik snel een baksteen en we beginnen te praten over de noodzakelijke veranderingen en de rol die deze kinderen erin kunnen spelen. Het gesprek is te mooi om waar te zijn en sommige van deze kinderen hebben, voor hun leeftijd (14/15) een visie en een wijsheid die ik in Nederland nog niet tegen ben gekomen.

Na afloop breng ik samen met Sppon de kinderen terug naar Mozus High en bezoek in deze school die rechtsstreeks gekopieerd lijkt te zijn uit nazi Duitsland, ongelofelijk in welke omstandigheden deze kinderen mogen leren. Als ik door het dorp terug rij naar Beretta maak ik echt kennis met de omstandigheden waarin deze mensne een bestaan op moeten bouwen. Zoveel potentie en zo weinig mogelijkheden, welkom in Zuid Afrika.
Snel geef ik Lynnete nog een knuffel en als ik een uur! later wegrij is het al veel te laat.

Als ik weer in de bush ben is het uitzicht adenbenemend, "Another shitty day at the office." zou Alan zeggen.